Heuvels, Paarden & Gastvrijheid in Kazachstan

Misschien wel de meest innemende eigenschap van Kazachen is hun gastvrijheid...

Geen bestemming heeft onze vooroordelen zoals Kazachstan uitgedaagd.

Net als veel Engelstaligen, associeerden we Kazachstan voorheen voornamelijk met Borat, de satirische film die Kazachen afbeeldt als achterlijk, ongemakkelijk en intolerant - verre van een positief beeld! De realiteit die we vonden kon niet verder van de waarheid zijn, en we gebruikten onze week om deze misvattingen te overwinnen en Kazachstan te tonen zoals wij het met onze eigen ogen zagen.

Laten we beginnen met de basis: Kazachstan is een prachtig land gelegen tussen Rusland, China en de rest van Centraal-Azië. Het is het negende grootste land ter wereld, de thuisbasis van meer dan 150 etniciteiten en gekleurd door verschillende historische en culturele invloeden - van zijn nomadische oorsprong, tot zijn positie op de Zijderoute, de komst van de islam en zijn toetreding tot het Russische Rijk en de daaropvolgende absorptie in de Sovjet-Unie. De recente ontdekking van olie heeft de ontwikkeling in het hele land gestimuleerd, waardoor de lokale bevolking zeer optimistisch is over hun toekomst en eager om buitenlanders te verwelkomen in hun moderne thuisland.

Maar niet alles is nieuw en blinkend. Meteen bij het verlaten van de luchthaven werden we bestormd door een horde taxichauffeurs die ons $200 wilden rekenen om ons naar ons hotel te brengen. Gelukkig had de MyD vertegenwoordiger ons verteld wat de juiste prijs was om te betalen (ongeveer $20) dus uiteindelijk slaagden we erin om een taxi te onderhandelen - zij het een afgedankte, ongemerkte auto zonder meter.

Het was ochtend toen we bij het Kazakhstan Hotel aankwamen, een overblijfsel uit het Sovjettijdperk dat een landmark in de stad blijft. Het werd gebouwd als onderdeel van het InTourist systeem dat buitenlandse toeristen in de Oostbloklanden beheerde, en de combinatie van dit anachronisme met de moderne chique-rooftop bar 'Bar Fly' en de 'The Guns n' Roses Pub-Grille' zorgde voor een interessante tegenstelling van beelden en tijdperken.

Na een korte dut vonden we onszelf in een persconferentie, vragen beantwoordend van drie verschillende televisiekanalen, twee internetuitgevers en een krant. Via onze Russische vertaler beschreven we de aard van onze reis en hoe we geïnteresseerd waren in het benadrukken van de traditionele culturen en talrijke etniciteiten van Kazachstan.

Met dat doel begonnen we onze tour met een traditionele dastarkhan lunch bij Gakku, Kazachs restaurant met een luxe joert gebouwd in de eetzaal. Tijdens een driegangenmaaltijd met de eigenaar Aidar, leerden we over de Kazachse cultuur terwijl we vele lokale lekkernijen proefden - waaronder merriemelk (kumyz) en het nationale gerecht: paardenworst (kazy).

Kazachse muziek was gemakkelijker te verdragen - heerlijk zelfs. In het Staatsmuseum van Nationale Muziekinstrumenten woonden we een concert bij waarin de muzikanten de meest ongelooflijke kenmerken van de Kazachse muziek demonstreerden: hoe sjamanen vroeger de geluiden van de natuur nabootsten terwijl gitaristen konden spelen terwijl ze een houten berggeitpoppen bedienden die dansten op hun muziek.

De volgende dag trokken we de heuvels rond Almaty in, wat echt een van de mooiste kenmerken van de stad is. Binnen veertig minuten waren we bij de oevers van het Grote Almaty Meer, een van de meest schilderachtige bergmeren in Trans-Ili Alatau. Omringd door bergtoppen versierd met Tien-Shan spar, ligt het indrukwekkend 2510 meter boven zeeniveau. Van daaruit was het niet ver naar de Sunkar Valkenboerderij, waar we leerden over de valkerij, een traditie ontwikkeld door de nomaden van Centraal-Azië om in de winter te jagen voor voedsel.

We vonden de Kazachse nomadencultuur fascinerend, dus de volgende dag vertrokken we uit Almaty met VeloTour KZ om fietsen te rijden door de Assy Vallei, met een tv-crew van Kazakh TV om onze reis te documenteren. Binnen twee uur volgden we een door gletsjer gevoede rivier door een diepe, nauwe kloof, terwijl de herfstkleuren voorbij onze ramen vlogen.

Na een kort interview met Kazakh TV, laadden we de fietsen uit en reden de heuvel op naar de top van de vallei, waar we een verlaten observatorium uit het Sovjettijdperk vonden voordat we uitkwamen in een brede, open vallei vol met paarden.

In de verte zagen we een nomade galopperen naar zijn joert, misschien geschrokken door de plotselinge komst van twee busjes, een tv-crew en een paar Amerikanen met vier fietsen. We wilden ze ontmoeten, maar wisten dat we op het juiste moment moesten wachten.

Als de tv-crew vertrok, benaderden we voorzichtig de joert, vijandigheid verwachtend. In plaats daarvan vonden we een wilde joertfeest in volle gang, waar een dozijn nomaden op paardenvlees kauwden en wodka dronken. Ze zetten ons direct neer, schonken ons een shot in en boden aan om een van hun paarden te slachten en ons te koken.

We sloegen het af. Dertig minuten en drie shots later lachten we allemaal en stond een nomade op de rug van zijn paard wodka te drinken - ons signaal dat het tijd was om te vertrekken voordat de dingen te gek werden.

De volgende dagen brachten we dichter bij Almaty door. We reden met de derde langste gondel ter wereld naar Shymbulak Ski Resort, ontmoetten toen Alex van Velo Tour KZ weer om omhoog te wandelen naar de basis van Tuyuksu gletsjer. Terug in de stad proefden we meer regionale gerechten: van Oeigoerse gerechten tot mogelijk de beste maaltijd die we tijdens de reis hebben gehad: Oezbeeks eten bij Alasha Restaurant, geserveerd in een paleisachtig complex met koninklijke service en een lekker dessert van baklava, thee en een waterpijp

Misschien wel de meest innemende eigenschap van Kazachen is hun gastvrijheid. De hele week werden we uitgenodigd in de huizen/joerten van mensen voor maaltijden en een warm welkom en in die geest eindigden we de reis met een Kazachs huwelijk. Na een lange maaltijd (en meer paardenvlees), een traditionele dansshow, tientallen toasts en urenlang dansen met Kazachse oma's, kwamen we eindelijk terug in ons hotel om onze tassen in te pakken, onze video's te bewerken en ons voor te bereiden om naar het Midden-Oosten te vertrekken.

Wil je weten wat Marko en Alex nog in petto hebben? Houd dan onze blog in de gaten en stem af op BBBtv...